In december downloadde ik een aftel-app. Er zijn altijd wel een aantal leuke dingen in het vooruitzicht die de moeite waard zijn om de dagen voor af te tellen. Met stip op 1 staat onze verhuis. Jezus, wat zijn we dat verbouwen beu  - en dan bedoel ik écht beu, niet gewoon een beetje, en al helemaal niet grappend bedoeld, echt kotsbeu (tegen jullie mag ik eerlijk zijn, toch?). Nog 114 dagen - of vier maanden - bellen, mensen achter hun veren zitten, wekelijks traantjes, naast elkaar leven en bijna enkel babbelen over het huis. Weinig roze wolken en fijne ervaringen hier. Sommige mensen vinden (ver)bouwen misschien leuk of verrijkend, maar dat aspect van verbouwen zijn wij nog niet tegengekomen. Het eindresultaat zal mooi zijn - gelukkig maar - maar als we wisten wat we nu weten, hadden we er niet aan begonnen. True story.

Maar gelúkkig zegt de aftel-app me ook dat na die verhuis ons huwelijk zal volgen. Nog 180 dagen - of zes maanden - wachten tot we trouwen. En voila, daar zijn wél roze wolken en fijne ervaringen gesignaleerd. Thank God. Ondertussen ligt het meeste vast voor die ene dag die er niet snel genoeg kan zijn, maar niet lang genoeg zal duren. We hakten al veel knopen door en onze dagplanning staat bijna op punt. Afgelopen herfst hebben we onze Save the Date-kaartjes verstuurd en aangezien ik daar nog niet eerder iets over schreef en we vandaag 1 jaar verloofd zijn (feest!), vond ik het tijd om nog eens iets te posten over de voorbereidingen van ons huwelijk. Kwestie van de moraal hoog te houden ;-).

Het was half augustus (ja, I know, een klein jaar voor ons eigenlijk huwelijk) toen we met Glenn Onzia (Onzia photography) afspraken. Hij zou enkele foto's maken die we konden gebruiken voor ons Save the date-kaartje. Glenn koos de locatie, bracht de zon voor ons mee en maakte prachtige foto's die we nu al koesteren. Het waren er zo veel dat het heel erg moeilijk kiezen was - trouwens; massa's bewondering voor hem! Gelukkig heeft mijn lieve vriendin en grafisch talentje Laurein mee enkele knopen doorgehakt qua fotokeuze en vormgeving. Ze begreep als geen ander hoe we wilden dat ons kaartje er zou uitzien.We lieten Laureins ontwerp vervolgens drukken bij plaatselijke drukker Studico.

Bij Mino Paper Sweets bestelde ik een stempel met onze namen op; die gebruikten we om op de voorkant van de enveloppen onze namen te zetten.

Over mijn jurkje kreeg ik best veel vragen; het is van Sessùn-Oui. Zij ontwerpen heel betaalbare, alternatieve trouwjurkjes. Het enige nadeel is dat het een beperkte oplage is die in België bijna niet verkocht wordt. Het mijne was een soldenkoopje dat ik in juli bestelde via de Franse website Peoplesrag. Ik vond het best spannend om zo'n jurkje online te bestellen, en het paste ook niet helemaal. Maar na één bezoekje aan een goede naaister zat het als gegoten. Ik kocht ondertussen mijn 'echte kleed' al en ga dus niet in de verleiding komen, maar andere brides-to-be die nog op zoek zijn naar hun - budgetvriendelijke - jurk kan ik alvast zeggen dat de nieuwe collectie van Sessùn-Oui verkocht zal worden vanaf maart van dit jaar.

In afwachting van de verhuis, blijf ik hardnekkig genieten van de kleine dingen in het leven. Zo vind ik dat huwelijk tot in de puntjes voorbereiden best een fijn tijdverdrijf. Over drie weken gaan we kijken voor trouwringen en spreken we nog eens af met de meisjes van Maison des Oiseaux om te kijken hoe ver het met de uitnodiging staat. En ook kijken naar deze foto's maakt me blij in afwachting van the real deal. En misschien willen jullie ook wel meekijken?

Liefs,
Annelies