Doordat ik de afgelopen dagen nog wat aan de foto's en deze blogpost prulde, ging onze reis nog niet echt uit mijn hoofd.

Ik heb in Portugal heel vaak gedacht aan hoe het vroeger was, toen ik nog met mama en papa mee op vakantie ging. Tot mijn 18 gingen broerslief en ik mee. De vakantiebestemmingen werden door mijn ouders gekozen en ik kan me niet herinneren dat wij ons daar ooit vragen bij stelden. Mama en papa kozen voor rust en stilte, en voor allesbehalve drukke dagprogramma's. Nog steeds, trouwens. Nu ik zelf werk en de rust soms zoek is, begrijp ik die keuze van hen. En hoewel ik erg gesteld raakte op het maken van korte citytrips zo tussendoor kan ik ook genieten van een langere vakantie; niets moeten, alles mogen.

Met onze keuze voor Portugal hoopten het lief en ik zo'n soort vakantie te hebben. Slechte planners als we zijn, legden we amper twee maanden op voorhand het nodige vast; een vlucht en een appartementje via Airbnb. Concreter werd het niet echt. Ik neem mezelf elke keer voor tijdig de reis te plannen, maar in werkelijkheid ga ik altijd pas de week ervoor reisgidsen zoeken in de bib. En uiteindelijk werkt dat ook ;-).

Mijn ervaring met Airbnb was op voorhand overwegend positief. Maar nu ná onze reis weet ik niet zo zeker of ik opnieuw eerst via hen zou zoeken naar een verblijfsplekje... We boekten het appartementje van een Portugese acteur - mocht je ooit SpongeBob in het Portugees kijken; Mr. Krabs, that's him! - en al meteen viel op dat hygiëne niet zijn sterkste kant was. Op zich geen echt probleem, want op vakantie ga je gewoonlijk niet de hele tijd binnen zitten. Maar toen niet veel later bleek dat onze gastheer het pand ook verhuurde aan vlooien (véél vlooien) was de sfeer ver zoek. Een heel gedoe, een dure telefoonrekening en 36 uur later konden we gelukkig naar een ander huisje waar het misschien niet zo gezellig en leuk ingericht was, maar waar het wel proper was! Twee dagen vakantie wég, maar vastberaden om van de andere dagen meer dan het beste te maken.

We verbleven in Cascais, trouwens. Een gezellige badplaats die in het verleden vooral bezocht werd door rijke Portugezen. Doordat het amper 30 km van Lissabon ligt, spreekt het voor zich dat de bewoners van de hoofdstad in hun weekend op de trein springen om op het strand te gaan liggen in Cascais. Tijdens de zomermaanden vind je er vooral Fransen, Spanjaarden en Portugezen - die gewoonlijk zelf vakantie nemen in augustus.

In en rond Cascais liggen andere pareltjes van steden zoals Syntra en Estoril. Ook de grillige kustlijn, met onder andere surfer's paradise Guincho Beach, is de moeite om te bezoeken. Wij deden dat met de fiets, maar mochten we het woord grillig op voorhand in een reisgids hebben zien staan, hadden we dat ongetwijfeld niet gedaan. Zwetend, bijna kressend en boos, maar ook heel fier op elkaar zijn we drie uur fietsend naast het water onderweg geweest naar Cabo da Roca. Wind op, berg op. Meer dan dat ik 50km/u reed, hoef ik over de terugrit niet te zeggen :-).

Net als in Lissabon kan je ook in Cascais lekker eten. Wij deden ons tegoed aan Portugese tapas bij Tip&Tapas en aan (jawel, ik kreeg hem mee!) vegetarisch smullen bij House of Wonders.

Met een kleurtje, verhalen, een mondje Portugees en veel foto's kunnen wij nog even nagenieten van onze eerste 'lange vakantie' samen.

Kijk je even mee?