Ondertussen ben ik al meer dan tien dagen weer thuis van de Rome-reis. Aangezien er ook hier zovéél te doen is (leuke, en ook minder leuke dingen), kwam ik er nog niet toe iets te schrijven. Nu is het daar dan de hoogste tijd voor.

Tijdens de vijf dagen Rome met een fantastische groep leerlingen en topcollega's verkeerde ik een staat van oppergeluk. Ik heb tranen met tuiten gelachen, genoten van het mooie weer, lekker gegeten, gegidst en mijn leerlingen beter, en ànders, leren kennen. Op de laatste dag trokken we naar Circo Massimo en onderworpen we onze leerlingen aan een heuse quiz met allerlei vragen over de reis. Zo ondervroegen we ze over gekke faits divers over elkaar, maar ook evengoed over de kerk waar Bernini bevragen ligt. Onze leerlingen deden dat schitterend; bijna àlles wisten ze nog. Ook de lieve bedankwoordjes die we later die dag van hen te horen kregen, deden mij smelten. Je zou verwachten dat die roes wel weer verdwenen is, twee weken later, maar niets is minder waar. Ik zit hier nog steeds te grijnzen als ik terugdenk aan dat fijne tussendoortje dat Rome was.

Met mij mocht ook mijn camera mee, maar ik moet bekennen dat ik die omwille van het gewicht dat ie heeft niet altijd even graag meenam op dagtocht - in mijn tas zaten namelijk standaard al flesjes water en reisgidsen. Twee dagen kwam ik er wel toe om ook door mijn lens te kijken, en de andere dagen was ik erg blij dat Marion, één van onze fijne leerlingen, de foto-verantwoordelijkheid op zich nam. Zij is nu ook al eventjes met fotografie bezig en maakte bijzonder mooie foto's van onze reis. Geïnteresseerd? Neem dan eens een kijkje op haar pagina. Hieronder vind je een verzameling van zowel haar foto's, als de mijne.

Photo credits; Marion Thijs

Photo credits; Marion Thijs

Photo credits; Marion Thijs

Photo credits; Marion Thijs

Photo credits; Marion Thijs