Het is op 4 dagen na alweer een maand geleden dat ik wat schreef. Bijna een eeuwigheid, dus ;-). Nochtans heb ik héél veel ideeën in mijn hoofd en hoop ik de komende weken dus veel meer te posten dan de afgelopen tijd. Over ons huis, over onze vakantie, over musthaves, over Geel, over liefde voor mijn camera en over ons huwelijk volgend jaar. Yep, it's happening.

Maar misschien is het voor nu geen slecht idee om te beginnen met een update, want hoewel ik hier weinig van me liet horen, zette ik wel een aantal fotootjes op Instagram - ik word hoe langer hoe meer een fan. En die fotootjes laat ik hieronder graag nog eens zien, met extra uitleg, natuurlijk.

In ons huis schiet het momenteel niet op. Wij hebben voor even alles gedaan dat we kunnen. Nu zijn de grotere spelers aan zet. Alleen beloven die graag veel zonder dat altijd waar te maken. Vervelend als je, zoals ik, naïef bent en altijd gelooft wat gezegd wordt. Natuurlijk hoor je wel vaker dat ook dat wachten, aandringen en geduldig zijn bij (ver)bouwen hoort, maar ik koesterde toch een sprankeltje hoop dat dàt bij ons niet waar zou zijn. Toch blijf ik hopen dat het uiteindelijk wel zal vorderen aan een tempo dat wij aanvaardbaar vinden. In de tussentijd blijf ik inspiratie op doen en .... lobbyen, vooral dat.

Een reden waarom ik de afgelopen weken zo weinig postte, is misschien omdat ik van 3 koppels het huwelijk mocht fotograferen. Drie zaterdagen vol liefde. Dat was me wat. Ondertussen ben ik begonnen aan het bewerken, zodat ik die mooie koppeltjes snel al hun foto's kan bezorgen. Er zullen ook over hen blogpostjes volgen. Liefde moet gedeeld worden, toch?

Afgelopen week bezocht ik Antwerpen met mijn ouders. Ik zie mijn ouders best vaak, maar zo van die uitstapjes staan zelden op de agenda. Dat maakte het extra speciaal. De laatste keer dat we met ons drieën door Antwerpen kuierden, dateert van mijn eerste jaar aan de universiteit in 2008. Dat lees je goed; 2008. Waar is al die tijd naartoe? Time to catch up. We lunchten bij Kaffeenini op 't zuid. Stiekem ga ik daar het liefst langs als ik dan toch in Antwerpen ben. Mijn bagel crush wordt er - letterlijk - gevoed en de koffies zijn er zalig.

Als echt papa's kindje droeg ik speciaal voor dat uitje mijn "Fille à papa"-sweater van DE Paris. Wat zit die trui zàlig. Dat wordt er zo ééntje waarvoor ik moet plannen wanneer ie gewassen kan worden ;-).  En mijn papa? Die is fier.
Op 1 juli zette ik de vakantie in met een yogales. Ik had een tijdje geleden al beslist dat ik dat graag een keer wilde proberen, dus voila. Na één les is het natuurlijk moeilijk beslissen of het echt iets voor mij is, maar over een paar weken en na een paar lessen moet ik dat zo ongeveer wel weten. Na die eerste yogales lunchte ik bij de living in Geel. Daarover schreef ik vorig jaar al iets. Het blijft er goed vertoeven.

Tot slot bezocht ik nog een vriendin die in Brussel woont. We gaan volgend jaar allebei op dezelfde dag trouwen. Ik en het lief in België, niet te ver van de deur, zij en haar lief in Polen. Jammer dat we er niet zullen bij zijn op elkaars speciale dag, maar eigenlijk ook wel leuk dat we samen kunnen aftellen.


Hopelijk hadden jullie het de afgelopen weken ook naar jullie zin en kunnen jullie in de komende weken ook op zoek gaan naar gelukjes?