Na exact zeven dagen wachten waren zowel de mintgroene trui die ik bestelde als de ananas-patch daar! De patch viel iets kleiner uit dan ik me voorgesteld had, maar het geheel leek me nog steeds veelbelovend. Met de nodige porties gezucht, nervositeit en bibber in de vingers zette ik strijkplank en strijkijzer klaar. Ik wilde dit goed doen. Herpakken of opnieuw doen was geen optie; het moest van de eerste keer juist zijn! Een stevige uitdaging voor iemand die zich gemakkelijk verliest in bevlogenheid en enthousiasme en daardoor vaak te snel tevreden is met een resultaat. Ik stond niet op de eerste rij toen geduld uitgedeeld werd. Als ik iets wil, heb ik dat liefst zo snel mogelijk. Gezien dat karaktertrekje van mij heb ik nog overwogen naar mama te gaan, maar ik bedacht dat het grote meisje dat ik ben dit echt wel zou moeten kunnen.

De plastic verpakkingen vlogen in het rond, maar vanaf dan legde ik een zelden geziene concentratie aan de dag. De trui was 'opgewarmd', zoals de gebruiksaanwijzing het voorschreef. Vervolgens ging de patch erop, met een katoenen doek over, en bijnà een volle minuut later - wat duurde die lang - kon ik het resultaat bewonderen. Gelukt! Yay!

Het idee dat ik kan zeggen dat ik dit zélf maakte, terwijl ik eigenlijk maar verantwoordelijk ben voor één minuut van het tot stand komen van deze trui, vind ik schitterend. Meer van dat, alsjeblief. Ondertussen kreeg mijn nieuwe project al een staartje; er lag ook al een pet onder mijn strijkijzer, waarop ik zelf  'LOVE' bevestigde. Merci Veritas!



Na wat snuisteren, ontdekte ik dat er naast Veritas nog een andere (web)shop leuke strijkapplicaties verkoopt. Een kijkje nemen op VAN IKKE is de moeite voor wie deze zomer zelfgemaakte shirtjes wil dragen. Lang leve de luie creatieveling!